فایل های پایان نامه متن کامل درباره کیفیت حسابرسی و دقت گزارشگری

دقت گزارشگری در خصوص تداوم فعالیت

یکی از مهمترین اصول مورد نیاز جهت انجام حسابرسی مستقل اصل استقلال حسابرس نسبت به صاحبکار است. در صورتی که این اصل به هر دلیلی از جمله وابستگی مالی حسابرس نسبت به صاحبکار خدشه دار شود تردیدی عمده نسبت به کیفیت حسابرسی انجام شده به وجود خواهد آورد. ضعف در استقلال حسابرس به صورت مشهود قابل مشاهده نیست، اما از عوامل تاثیر گذار بر آن می توان به اهداف اقتصادی(شامل قراردادهای حسابرسی و غیر حسابرسی بین حسابرس و صاحبکار) و غیر اقتصادی(احتمال بروز دعاوی حقوقی به دلیل عدم انتشار گزارش مناسب حسابرسی و یا چشم پوشی از برخی اشکالات موجود)حسابرس و همچنین فشار مدیریت بر حسابرس نام برد. هر چه فشار مدیریت بر حسابرس بیشتر باشد احتمال خدشه دار شدن استقلال حسابرس نیز افزایش می یابد و میزان فشار مدیریت بر حسابرس تحت تاثیر اثرات ناشی از انتشار گزارش خلاف میل مدیریت قرار دادو بسیاری از پژوهشگران از جمله چن و چرچ[۱](۱۹۹۲)،هوپوود وهمکاران [۲]

(۱۹۹۴)،گیگر و راقوناندان (۲۰۰۲)و گیگر و راما[۳](۲۰۰۶) معتقدند که یکی از مهمترین مسائلی که حسابرس ها می بایستی در خصوص آن جهت گزارش و یا عدم گزارش تصمیم گیری کنند،موضوع تداوم فعالیت صاحبکار است. انتشار گزارش مشروط در خصوص ابهام در تداوم فعالیت صاحبکار می تواند تبعات سنگینی برای صاحبکاران داشته باشد. این گزارش خلاف میل مدیریت، باعث افزایش فشار بر حسابرس شده که در نتیجه ممکن است باعث خدشه دار شدن استقلال حسابرس شود. موضوع دقت گزارش گیری در خصوص تداوم فعالیت را می توان از دو نظر مورد بررسی قرار داد:

۱- اشکال نوع اول، حسابرس ممکن است در سال قبل از ورشکستگی شرکت مورد رسیدگی گزارش خود به وجود ابهام در تداوم فعالیت اشاره کرده باشد که این می تواند به این معنا باشد که حسابرس به نحو صحیح به وظیفه خود در خصوص بررسی وضعیت شرکت عمل نکرده و یا اینکه تحت فشارهای مدیریت قرار گرفته و گزارش خود را به نحو مناسب تعدیل نکرده است و در نهایت در هر دو حالت کیفیت حسابرسی مورد سوال قرار می گیرد.

۲-اشکال نوع دوم، حسابرس ممکن است در گزارش خود به ابهام در تداوم فعالیت اشاره کرده باشد، در حالی که شرکت پس از آن برای مدتی طولانی به فعالیت ادامه داده باشد. انتشار گزارش تعدیل شده بر اساس تداوم فعالیت تبعات سنگینی برای شرکت داشته و اشتباه حسابرس در ارزیابی تداوم فعالیت صاحبکار یک ضعف در کیفیت حسابرسی محسوب می شود. گیگر و راما(۲۰۰۶) در پژوهش خود به این نکته اشاره کردند که شاخص دقت گزارشگری در خصوص تداوم فعالیت بر خلاف تمامی شاخص های دیگر که بررسی اطلاعات مالی شرکت جهت تعیین کیفیت حسابرسی می پردازد، مستقیما کار حسابرس ها را مورد آزمون قرار داده و نتیجه گیری می کند. در این شاخص، در صورتی که حسابرس در سال قبل از ورشکستگی به موضوع ابهام در خصوص تداوم فعالیت اشاره کرده باشد کیفیت حسابرسی در سطح مطلوب و در غیر این صورت کیفیت حسابرسی در سطح پایین ارزیابی می شود.

۳-ایراد اصلی که به این شاخص سنجش کیفیت حسابرسی گرفته می شود این است که بر اساس تغییر استاندارد حسابرسی مربوط به تداوم فعالیت ناتوانی حسابرس در تشخیص ورشکستگی آتی صاحبکار خود در یک گزارشگری ناموفق محسوب نمی شود زیرا حسابرس ها وظیفه پیش بینی ورشکستگی مشتریان خود را ندارند، ولی با این حال از نظر استفاده کنندگان از صورت های مالی و عموم مردم، روبرو شدن با ورشکستگی یک واحد تجاری بدون وجود هرگونه اخطار در گزارش حسابرسی یک ایراد محسوب می شود(گیگر و راقوناندان،۲۰۰۲).

۲-۶- مفهوم دقت پیش بینی سود آتی و اندازه موسسه حسابرسی

پیش بینی سود یکی از منابع مهم اطلاعاتی و تصمیم گیری است. در برخی از کشورها پیش بینی سود توسط دو گروه انجام می شود:

الف) مدیریت شرکت

ب)  تحلیلگران مالی

در بورس اوراق بهادار تهران، شرکت ها مکلف هستند که اطلاعات مربوط به پیش بینی سود خود را از طریق بورس اوراق بهادار در اختیار سرمایه گذاران، تحلیلگران، تصمیم گیرندگان و…قرار می گیرد، باید سودمند و از جمله مربوط ترین اطلاعات باشد(نیکومرام و گرکز،۱۳۸۸، صفحه۳).

امروزه سرمایه گذاری به شیوه های متعدد بخصوص سرمایه گذاری در سهام شرکت های مختلف در جامعه به صورت وسیعی مورد توجه افراد حقیقی و حقوقی قرار گرفته است. همچنین افراد برای سرمایه گذاری و اطمینان از کسب بازده سرمایه گذاری به طرق مختلف به دنبال کسب اطلاعات از منابع مختلف می باشند. معمولا هدف اغلب سرمایه گذاران و سهامداران عادی و حقیقی از سرمایه گذاری در سهام شرکت ها افزایش ثروت و کسب سود هر چه بیشتر می باشد. لذا وجود اطلاعات در مورد عملکرد آتی شرکت مخصوصاً نحوه ی سودآوری و تقسیم سود آن در سال های آتی می تواند اهمیت بسزایی در تصمیمات سرمایه گذاران و ارزیابی شرکت داشته باشد. از طرفی امکان اطلاع رسانی در مورد شرکت ها می تواند به مدیران شرکت ها هم در جذب سهامداران بیشتر کمک کند(سعیدا اردکانی و محمودیان، ۱۳۸۹).

هنگام تصمیم گیری در مورد تقسیم سود توسط شرکت، بازار، انتظارات خود را از سود آینده پیش بینی می کند. این انتظارات بر اساس برآورد سود شرکت، فرصت های سرمایه گذاری و طرح های شرکت برای تامین مالی شکل می گیرد. اگر سود اعلام شده مطابق با چیزی که بازار انتظار دارد باشد، قیمت ها تغییر نخواهند کرد؛ در مقابل، اگر سود اعلام شده بیشتر از سود مورد انتظار باشد، باید در ارزیابی بازنگری شود. اگر در بازار، افزایش غیرمنتظره ای در سود پرداختی دیده شود، چه اتفاقی نی افتد؟ با توجه به فرصت های سرمایه گذاری، مدیران باید به نحوی عمل می کردند که انتظار می رفت، مگر این که سود واقعی بیشتر از سود پیش بینی شده باشد؛ اما آن ها سود را اعلام نمی کنند و فقط سود پرداختی را اعلام می کنند(مکوندی و همکاران، ۱۳۸۷، صفحه ۱۷۰).

۲-۷-مفهوم هزینه سرمایه و اندازه موسسه حسابرسی

اصطلاح “هزینه سرمایه” در واقع “نرخ بازده مورد انتظار” یک سرمایه گذاری است و مترادف اصطلاح “بازده مورد انتظار” می باشد. روش میانگین موزون هزینه سرمایه تکنیکی است که بازده مورد انتظار را بر حسب اجزاء منفرد تشکیل دهنده ساختار سرمایه شرکت، اندازه گیری می کند. در این روش، هزینه هر یک از اقلام بدهی و بازده هر یک از اقلام حقوق صاحبان سهام به طور جداگانه محاسبه می شود. با در نظر گرفتن این شاخص ها می توان بازده مورد انتظار کل را تعیین کرد، به طوری که این بازده هزینه بهره اقساط بدهی و سود سهام ممتاز را پوشش دهد و در نهایت بازده کافی برای سهامداران عادی که ریسک سرمایه گذاری را پذیرفتند باقی بماند(وکیلی فر، ۱۳۸۸، صفحه ۲۸).

هزینه سرمایه حداقل نرخ بازده ای است که کسب آن برای حفظ ارزش بازار شرکت الزامی است هزینه سرمایه به عنوان عامل اساسی در تصمیم گیری های مرتبط با سرمایه گذاری، بودجه بندی سرمایه ای، مدیریت سرمایه در گردش، استقرار ساختار بهینه مالی، کمک به اندازه گیری عملکرد و تعیین ارزش شرکت از طریق کمک به تنزیل جریان های نقدی مورد توجه قرار می گیرد(رضایی و همکاران ۱۳۸۹).

هزینه سرمایه یکی از مفاهیم اساسی در حوزه ادبیات مالی است. هزینه سرمایه در تصمیمات تامین مالی و سرمایه گذاری نقش اساسی بازی می کند. مدیریت شرکت در راستای تعیین منابع مالی مناسب، باید هزینه تامین مالی منابع مالی را مشخص و آثاری که این منابع بر ریسک و بازده شرکت دارند،معین کند. هدف شرکت باید به حداقل رساندن هزینه تامین مالی (پس از کسر مالیات) باشد(نیکو مرام و امینی،۱۳۹۰،صفحه۱۸۵).

جذب سرمایه های کوچک و وجوه سرگردان داخلی و هدایت آن در مسیر فعالیت های تولیدی و صنعتی، لازمه دستیابی به رشد و توسعه اقتصادی است. در همین راستا بازارهای مالی در دو شکل بازار پول(تامین کننده اعتبارات کوتاه مدت) و بازار سرمایه(تامین کننده اعتبارات بلند مدت) به وجود آمده اند. از مهم ترین اقدامات در حوزه سرمایه گذاری،تخصیص بهینه منابع است و از مهمترین و گسترده ترین پژوهش های بازارهای مالی، تشریح رفتار بازده سهام می باشد. لذا ارقامی که بتوانند به سرمایه گذاران در این زمینه کمک کنند حائز اهمیت هستند و می توانند اطلاعاتی سودمند و مرتبط برای سرمایه گذاران فراهم آورند(حمیدیان، ۱۳۹۰).