خودخواه تر از پوست موز

می دونستم که آدم اصلاً احساساتی نیستم. ولی امروز اتفاقی افتاد که برای خودمم خیلی عجیب بود. توی اتوبوس نشسته بودم که درست جلوی اتوبوسی که من توش بودم توی مسیر  اتوبوسهای تندرو یه موتوری تصادف کرد. اولین چیزی که به ذهنم اومد این بود که ای داد، مسیر اتوبوس بسته شد و اتوبوس اینجا موند و دیر به کارم میرسم. البته حالا بماند که موتورسواره چیزیش نشد و اتوبوس هم معطل نشد و رفت و منم به کارم رسیدم. ولی این حد از خودخواهی و بی توجهی به دیگران برای خودمم عجیب بود. چه موجود عجیبی هستم، خودمم نمی دونم.

پ.ن: البته درست امروز و بعد از داستان اتوبوس داشتم توی بازار پیاده می رفتم که یه پوست موز دیدم افتاده زمین. برش داشتم انداختم سطل زباله، و تنها چیزی که اون لحظه به ذهنم رسید این بود که شاید پای یکی رفت روش و خورد زمین. دیگه نمیدونم این رو باید به حساب چی گذاشت.

وبلاگ مهرداد آقاجانی، مشاور و روانشناس...