شاید فقط یه عصا کم دارم

خارجکی ها یه عبارت خیلی خیلی خوبی دارن به نام «اَس». و در کنکاش درونی که داشتم دیدم کاملاً تعریف مناسبی برای منه. یکی از دوستهای صمیمی امروز جوری رنجوندم که هیچ جور دیگه ای نمیشه از زیر اس بودن خودم در برم. خیلی ساده کاری که هر دوستی برای دوستش انجام میده، و البته منم از انجام دادنش دریغ نمیکنم، جوری براش بیان کردم که به کاملترین حالت ممکن ازم متنفر شد.

هر دوستی برای خوشحالی دوستش تلاش میکنه که در اصل خوشحالی دوستش باعث خوشحالیه خودشه. ممکنه تو این خوشحال کردنم حتی از برخی از تمایلات خودش کوتاه بیاد. خیلی چیز ساده و روتینیه. ولی همین رو جوری گفتم (به دلیل بد آموزی داشتم از بیانش معذورم) که تمام کاسه و کوزه ها شکست.

چرا خوب. مریض. الان هم مثل سگ پشیمونم.

پ.ن: درک خیلی خوبی از اَس بودن رو می تونید با دیدن سریال دکتر هاوس به دست بیارید.

وبلاگ مهرداد آقاجانی، مشاور و روانشناس...